Paardrijden is een sport waar veel ongelukken gebeuren. Het staat in hetzelfde rijtje als moterrijden, skieen en rugby. Allemaal sporten die als gevaarlijk gezien worden omdat er vaak (ernstige) blessures gebeuren. In het grootste deel van de gevallen ontstaan de blessures na een val.
Het kan ook bijna niet anders wanneer je werkt met een teamgenoot van meer dan 500 kilo, die met de kracht van bijna een ton kan trappen en die ook nog eens (soms) onvoorspelbaar is. Dit onderzoek is gericht op wat er gebeurt ná het onstaan van een blessure.
Er zijn enorm veel studies gedaan naar welke blessures bij ruiters het meest voorkomen (romp en hoofd) en naar hoe ze ontstaan (vooral valpartijen). Normaal gesproken wordt er door patienten die een (ernstig) letsel hebben opgelopen gebruik gemaakt van een vorm van revalidatieteam. Denk hierbij aan een logopedist, revalidatiearts, fysiotherapeut, oefentherapeut of een ergotherapeut in combinatie met een arts.
Bij Science&Equine is een onderzoek gereviewd waarbij zijn alle patienten met paardrijgerelateerde blessures die op de eerste hulp zijn geweest bij ‘The Foothills Medical Centre’ benaderd of ze mee wilden helpen aan onderzoek. Een groot team van diverse specialismen hebben telefonische interviews gehouden met 141 patienten. Hieruit kwam naar voren dat het grootste deel van de blessures waren ontstaan na een val. Dit komt overeen met andere wetenschappelijke artikelen.
Iets minder dan de helft van de patienten die meededen aan het onderzoek gaven aan een vorm van revalidatie gehad te hebben. Meer dan de helft van de ruiters (55%) had blijvende klachten overgehouden aan de blessure die ze hadden opgelopen in de paardensport. Chronische pijn en hoofdpijn kwam ook vaak voor (62%).
Wat vooral uit het onderzoek naar voren komt is dat ruiters maar weinig gebruik maken van een revalidatieprogramma in welke vorm dan ook.
Ben jij na een paardrijgerelateerde blessure wel eens bij een (para-) medicus zoals een fysiotherapeut geweest?
